Ons geniet! Het is hier baie lekker!

Haaaaaj,
ons geniet! het is hier baie lekker! (in het Nederlands: wij genieten het is hier heeeeel leuk!) Weer een nieuw blog vanuit Zuid-Afrika!

~ 18 februari ~
Vanochtend vertelde Lynette ons dat we al om 11 uur gingen schieten i.p.v 2 uur. Ze bleek rond half 2 een vergadering te hebben dus dat ging anders niet lukken. We hoefde dus maar van half 9 tot 10 uur naar stage en gingen daarna door naar een vriend van Lynette. We kwamen daar aan en reden echt een mega oprijlaan op. Alles wat we om ons heen zagen (en verder) bleek van deze man te zijn. Naast deze oprijlaan stond zelf een zebra in de wei, samen met een ezel. Uiteindelijk waren we op de schietbaan aangekomen. Er kwamen 2 pick-up trucks aangereden. Uit beide trucks stapte een man met een geweer! Whaaaaa, meteen mega veel zin in. Het waren echt joekels van geweren! De een had een 3006 bij zich en de ander een 223. Mij zegt het niks( misschien jullie wel), maar ik heb er maar mooi mee geschoten!!! De mannen lieten ons de kogels zien en legde alles uit. Ik moest van Lynette beginnen omdat het mijn idee was geweest. Ik was weer hysterisch, je kent me..haha! Kon echt niet wachten, zo gaaf dit. Altijd al willen doen! We begonnen met de 223 en schoten op schijven van 20 cm doorsnede. En BAM gelijk de eerste raak! Om de beurt mochten we een paar keer schieten, toen de kogels op waren dachten wij dat het erop zat. Maar we mochten ook nog met de 3006 schieten!!! Ik mocht weer beginnen en ik moest dus op een matje op de grond gaan liggen. Ook met dit geweer mochten we een aantal keer schieten, ook weer tot de kogels op waren. Toen gingen de mannen zelf nog even schieten, ook erg vet om te zien. En als klap op de vuurpijl haalde 1 man ook nog een pistool tevoorschijn. Dit maakte het natuurlijk helemaal compleet, want stiekem baalde ik er al een beetje van dat ze geen pistool mee hadden. We mochten dus ook nog allemaal een aantal keer schieten met het (ik heb er geen verstand van maar volgens hem een groot) pistool. Wat heb ik genoten zeg, echt super gaaf! Ik zal wat foto’s toevoegen van deze mega ervaring!
Na het eten van een heerlijke lasagne hebben we een 5 daagse trip naar Suncity geboekt, van 29 feb t/m 4 maart. Dit is een resort, en had voor mij niet persee gehoeven, we zitten er hier al zo luxe bij dus zoveel luxe hoeft voor mij eigenlijk niet. Het maakt het verschil tussen ons en de lokale bevolking (een groot deel daarvan) ook alleen nog maar groter.. voelt toch een beetje gek.Maar de andere meiden wilde het graag. Je kunt er wel hele gave dingen doen(zoals ik in een eerder blog al vertelde) dus dat haalde me dan toch weer over. Ook hebben we vanavond een 8 daagse trip naar Kaapstad geboekt van 13 t/m 21 april! Goede vooruitzichten!!

~ 19 februari ~
Op vrijdag lopen we maar een half dagje stage, tot half 1. Toen we rond die tijd thuis kwamen hebben we lekker geluncht en zijn we lekker aan het zwembad gaan liggen. Etienne (die jongen van de sportschool) kwam nog even langs om de plannen voor vanavond te bespreken. Vanavond gaan we namelijk naar Potchefstroom, dat is een plaats op 40 minuten rijden van Viljoenskroon.
Helaas begon het rond 3 uur beetje te regenen dus moesten we naar binnen.. Gelukkig koelt het hier dan niet af, maar is het nog steeds lekker warm.

Na het eten had Lynette lekkere shotjes voor ons: springbokkie (mint likeur en amarula) en longdrop (bananenlikeur, amarula en chocoladelikeur) erg lekker! Daarna zijn we ons klaar gaan maken voor de avond want Etienne had een taxi geregeld, en die kwam ons om 9 uur ophalen. Hier gaan ze allemaal redelijk vroeg op stap. Onderweg hebben we de neef van Etienne nog even opgehaald en zijn we richting Potchefstroom gereden. Vanuit de middel of nowehere reden we weer een beetje een westere wereld in. Die 40 minuten vlogen voorbij want in de taxi was het al een groot feest!
Die taxi kostte ons trouwens nog geen €10,- de man voor heen en terug (in totaal meer dan 100 km) en de taxi bleef daar wachten totdat wij naar huis wilde. Dat hoef je in Nederland niet te proberen voor €10,- haha.
De club was echt super leuk, leuke muziek, goed dansende mensen(!!!) en lekkere drankjes! De mixdrankjes kosten hier trouwens maar een €1,-!!!!!!
Maar wow, echt nog nooit zoveel lelijke broek gezien. Het leek bijna of dat de dresscode was. Of ze liepen daar in korte sportbroekjes, of in van die soort afrits-broek-achtige dingen van zo'n glad stofje (sorry als een van jullie die draagt haha) en dan allemaal net iets te strak.. Maargoed we gingen de sokkie sokkie zien. Dit was op de bovenverdieping, maar die viel ons een beetje tegen. Etienne had ons helemaal nieuwsgierig gemaakt, want het zou super leuk zijn en we zouden het ook moeten doen. Als je daar binnen kwam zou je geen keus hebben en werd je meegesleurd om de sokkie sokkie te dansen. Maar er was letterlijk 1 stel aan het dansen haha. Het is een vaste dans, lijkt een beetje op de tango (heb ik me laten vertellen) alleen dan net wat anders. Het zag het wel heel gaaf uit, dat wel. Maar toch viel het tegen.. Haha. Maar wat hebben we een top avond gehad!!! Echt heel leuk geweest!

~ 20 februari~
Pfoeeee om half 9 al wakker, maar 4 uurtjes geslapen.. Maar ach we hebben weekend en niks op de planning vandaag dus dat komt wel goed. De hele dag lekker aan en in het zwembad gelegen. Rond een uur of 3 wilde we even uit te zon want het was zo heet. We waren nog maar net binnen en het begint super hard te regenen en te onweren. Nou hebben we dat al een paar keer gehad dus we wisten ook, dit duurt niet lang. Dus we hebben toen een spelletje gedaan op onze kamer. Als het onweert wordt trouwens ook altijd de wifi uitgezet omdat hij anders kapot gaat. Dit keer het ging heeel hard, en het was ook heel dichtbij. Toen het gestopt was hadden we nog steeds geen wifi dus we snapte er al niks van. Toen we later naar beneden gingen vertelde Lynette ons dat het was ingeslagen op de wifi dus dat het nu kapot was. Met een beetje pech kon het zo'n 3 weken duren voordat we weer nieuwe zouden hebben.. Dit vooral omdat het 4000rand kost en het al de 3e keer deze maand was. Daar baalde we allemaal wel even van. Want contact met thuis gaat allemaal via wifi.. Smse kan ook wel maar dat kost gewoon heel veel geld. Even een tegenvaller maar ach, van de andere kant het is maar internet en het wordt opgelost dus komt goed. Wel besloten we een Zuid-Afrikaans simkaartje te gaan kopen. Dit hadden we thuis al uitgezocht, het is toch wel makkelijk als je elkaar kunt bereiken als je ergens bent en ik dit geval ook fijn dat je toch even een appje kunt sturen als de wifi uitgevallen is. Alles bleek uitverkocht dus moeten we van de week even terug.

Toen ik voor het eten nog even ging douche bleek ik zo rood te zijn als een kreeft.. Auuuu! En dat terwijl ik me elke keer insmeer met factor 50, het gaat hier zo hard. Maargoed word dus zometeen eindelijk een beetje bruin want we lopen er elke keer bij als een stel bleekscheten. Helemaaal vergeleken met de kinderen natuurlijk..

Verder hebben we lekker de hele avond met z'n alle onder de veranda gezeten. Spelletjes gedaan en lekkere drankjes gedronken.

~ 21 februari ~
Vandaag veel aan school gewerkt. Aangezien we heel veel moeten doen en nog verschillende uitstapjes op de planning hebben staan leek ons dat wel slim. Verder lekker gezwommen en heerlijk gegeten. Lynette haar zus was het weekend hier met haar man en zoon dus er werd (nog meer dan normaal) uitgebreid gekookt. Gezellig!
Gerald (de man van Lynette) was vanochtend al naar de winkel gereden voor nieuwe wifi, omdat hij het zielig vond voor ons. En dat terwijl ze daar nu eigenlijk even geen geld voor hadden.. Omdat, zoals ik eerder als zei, het al de 3e keer in de maand was en het veel geld kost. Wij vonden dit zo lief dat we besloten met z’n 7e wat geld bij elkaar te leggen en aan ze te geven. Deze mensen doen echt alles voor ons en we voelen ons hier zo ontzettend thuis. Lynette is echt een moeder voor ons en dat is zoveel waard. Voor ons is het met z’n 7e helemaal niet zoveel geld dus we besloten het te geven. Ze waren zo dankbaar!!!!

~ 22 februari ~
Vanochtend helaas niet zo’n leuk bericht gehad van een vriendin (in Nederland) die ziek is en dat maakt het wel best even moeilijk.. Vooral als de wifi zo slecht is en het dus soms lastig is om veel contact te hebben. Het is lastig om zulke dingen even los te laten, dus het beïnvloed dan ook je humeur en vooral ook je enthousiasme naar de kinderen toe. Maar tegelijkertijd is het heel fijn om wat afleiding te krijgen van de kinderen. Nadat ik Lynette verteld had wat er aan de hand is vroeg ze of ik thuis wilde blijven. Maar ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb.
Chris bracht ons vanochtend al vroeg naar de Rammulotsi zodat we met de taxibusjes mee konden om de kinderen op te halen op de verzamelplekken. Echt heel fijn om te zien hoe liefdevol de moeders de kinderen gedag zeiden en met hoeveel plezier de kinderen met ons mee gingen. We hadden zelf een beetje het idee dat de kinderen een beetje aan hun lot overgelaten zouden worden s’ochtends en dat we ze dus alleen aan zouden treffen bij het verzamelpunt. Maar overal stonden moeders etc. Dus het was helemaaaal niet zoals we verwacht hadden. Erg fijn om te zien!

Op stage hebben we vandaag lekker buiten gespeeld met de kinderen. Ik heb ze nog niet zo enthousiast gezien sinds we hier zijn. ( we zijn vooral binnen) Dat gaan we dus zeker vaker doen.
Vandaag was Moggo er weer. We hebben haar alleen vorige week maandag gezien. De rest van de week was ze er niet.. dat blijft toch een beetje raar. Het hoeft niks geks te betekenen maar het is toch een beetje vreemd. Het kan goed zijn dat de ouders van dit meisje haar niet op tijd naar het verzamelpunt gebracht hebben maar je weet het niet. Zeker als je denkt aan de omstandigheden waarin ze leven..

De kinderen op de hospice luisteren trouwens zo goed. Als iemand zegt dat ze moeten opruimen stoppen ze gelijk waar ze mee bezig zijn en gaan ze als een malle opruimen. Na het eten brengen ze allemaal hun bordje en lepel naar de grote tafel en zetten ze hun (plastic) stoeltje op de grote stapel! Maar wat ook gebeurd is dat als ze in bad zitten en je maakt hun haartjes nat, moeten ze vaak huilen omdat ze dat eng vinden. En de care mother roept dan iets van stilzijn en dan stoppen ze met huilen en dan zegt ze iets van lach! En dan zetten ze allemaal zo'n nep lachje op. Dan denk ik van je kan best zeggen dat ze niet hoeven te huilen omdat er niks engs gebeurd of wat dan ook. Want dat is troosten maar een kind moet in mijn ogen wel mogen huilen als het bang is.. En niet denken dat je nooit verdrietig mag zijn.. Zo huilen de kinderen ook echt nooit als ze zijn gevallen ofzo.. toch een beetje raar. Het voelt nu of de kinderen in Nederland echt om alles huilen als je het met hier vergelijkt.

Om half 4 waren we weer klaar en nam Chris ons weer mee naar de Rammulosti. Dit keer om cadeautjes af te geven van studenten die voor ons hier zijn geweest. Zij hadden natuurlijk ook allemaal een lievelingskindje of een adoptie kindje. Ze hadden ons wat spulletjes meegegeven zodat we die af konden geven aan die kindjes. Dit was de eerste keer dat we de huisjes van sommige kinderen gingen zien en daar waren we toch wel een beetje huiverig voor.. De vorige keer gingen we naar patiënten en als die in een golfplatenhuisje wonen is dat heeeel erg. Maar als een kindje dat je nu gewoon al best goed kent in een golfplaten huisje van 3 bij 6 woont (met z’n 5e ofzo) komt dat nog net even wat harder aan. En helaas, dat was ook zo. 3 van de 4 kinderen die we bezochten woonde in zo’n golfplaten huisje. We zijn binnen geweest en ze hebben echt bijna niks. Het is er donker, vaak 1 bed waar ze met z’n alle in slapen, een klein keukentje en als ze geluk hebben nog wat stoeltjes om op te zitten.. bizar! En allemaal zo hartelijk, we mochten bij iedereen binnenkijken! Ze waren ook heel dankbaar dat we iets kwamen brengen voor hun kinderen!

Toen we alles afgeleverd hadden aan de kinderen zijn we naar de sportschool gegaan. Niet normaal heet, maar we hebben het maar mooi gedaan!!!

Helaas weer mislukt dit blog kort te houden.....
XXX